آهار



آهار عبارت است از موادی که بتواند لعابی بر روی نخ یا لیف گذارد.متناسب با نوع نخ انتخاب می شود و می بایست دارای صفات فیزیکی نامبرده در زیر باشد:

· در مقابل کشش نخ استحکام داشته باشد

· قابلیت انعطاف پذیری آن حفظ شده باشد

· دارای چسبندگی و نرمی حالت ارتجاعی باشد

· در مقابل سایش و خراش دوام آورد

· حالت یکنواختی داشته و به فوریت در اثر آب و مواد شیمیایی حل نگرددو از بین نرود.

برای تهیه آهار از مواد گوناگونی استفاده می شود از جمله : نشاسته، دکسترین ، صمغ های طبیعی و مصنوعی





· نشاسته



نشاسته از گندم، جو، ذرت، سیب زمینی، برنج و دیگر مواد تهیه میشود و فرمول آن همانند سلولز می باشد.

مواد حاصل از نشاسته به صورت مواد پلاستیکیچسب مانند به نام آهار نشاسته حاصل می شود که در حالت گرما این ماده ژلاتینی به صورت یکنواخت بر الیاف گسترده می شود.





· دکسترین



ماده ای بین نشاسته و مواد قندی است که مانند صمغ عربی برای آهاربه کار می رود و پارچه های چلوار و قلمکار را با آن آهار می دهند.





· صمغهای طبیعی



این مواد بیشتر از ترشحات گیاهی و بدون شفافیت می باشند و معمولااز کربن و اکسیژن – هیدروژن و گاهی ازت و مواد معدنی ساخته شده اند و شامل مولکولهای آلی می باشند مانند صمغ عربی و کتیرا.





· صمغهای مصنوعی

این مواد از دسته پلیمرهایی می باشند که امروزه ارزش والایی برایآهار دادن الیاف و پارچه دارند از انواع آن ها پلی وینیل الکل (P.V.A) است که قابل حل در آب می باشد و برای به کار بردن عمل آهار از آن استفاده می شود و عمل لعاب بر روی نخ با بخار شدن آب در محلول انجام می گیرد.
از پلیمرهای دیگر می توان پلی اکریلات را نام برد که شیره یا خمیر خشک آن بدون رنگبوده و دارای قدرت نرمی و انعطاف پذیری زیاد است.
از دیگر آهار های مصنوعی می توان به C.M.C (کربوکسی متیل سلولز)است که به صورت پودر به فروش می رسد.

در تهیه آهار، مواد نرم کننده، چسب، موادضد باکتری و مواد ضد چسبندگی به کار می رود تا کیفیت بهتری داشته باشد.